|
disgulit
disgulit (dis-gu-lítŭ) adg disgulitã (dis-gu-lí-tã), disgulits (dis-gu-lítsĭ), disguliti/disgulite (dis-gu-lí-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgulit
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgulescu
disgulescu (dis-gu-lés-cu) vb IV disgulii (dis-gu-líĭ), disguleam (dis-gu-leámŭ), disgulitã (dis-gu-lí-tã), disguliri/disgulire (dis-gu-lí-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgulescu
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã