|
|
mundã1
mundã1 (mún-dã) sf mundzã (mún-dzã) – calea (aradza) prit cari treatsi lunjina cãndu easti aminatã di-un izvur di lunjinã; aradzã, radzã, mãndzã, arpãyi, tsilistrã, cilistrã, diligiturã, gilit, giliturã, shitsã, fleacã
{ro: rază}
{fr: rayon}
{en: ray, beam}
ex: cã mi fac mundã (aradzã) di soari; mundã di soari nu agiundzea; nitsi unã mundã di lunjinã; alunicã mundzãli-a soarilui; mundzãli alunicã cãtrã hima; va mi fac mundã di soari tsi tucheashti gljatsã; stranjili atseali, cari cãdea mundzãli a soarilui, lutsea; niori lunjinats di mundzã; cu mundzã scrisi n cheptu
munduescu
munduescu (mun-du-ĭés-cu) (mi) vb IV – vedz tu mundã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: mundã1munduiri/munduire
munduiri/munduire (mun-du-í-ri) sf – vedz tu mundã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: mundã1munduit
munduit (mun-du-ítŭ) adg – vedz tu mundã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: mundã1