|
ãnniurari/ãnniurare
ãnniurari/ãnniurare (ãn-ni-u-rá-ri) sf ãnniurãri (ãn-ni-u-rắrĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ãniurari
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascããnniureadzã
ãnniureadzã (ãn-ni-u-reá-dzã) vb unipirs ãnniurã (ãn-ni-u-rắ), ãnniura (ãn-ni-u-rá), ãnniuratã (ãn-ni-u-rá-tã), ãnniurari/ãnniurare (ãn-ni-u-rá-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ãniureadzã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascããnniuredz
ãnniuredz (ãn-ni-u-rédzŭ) vb I ãnniurai (ãn-ni-u-ráĭ), ãnniuram (ãn-ni-u-rámŭ), ãnniuratã (ãn-ni-u-rá-tã), ãnniurari/ãnniurare (ãn-ni-u-rá-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ãniuredz
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã